Sinds een tijdje ben ik in de ban van tiny houses. In het Nederlands ook wel "dwerg woningen" genoemd. Je hoort er steeds vaker over: mensen die in een huisje van 12m2 gaan wonen. Vrijwillig inderdaad.
Bij dwergwonen moet ik automatisch denken aan David en Lisa, dat leuke kabouterstel. Niet dat ik hen voor dwerg wil uitmaken, maar ze zijn natuurlijk wel klein van stuk én hebben een geweldig tiny huis. Herinner je je nog dat rustiek gelegen knusse huisje in de stam van een boom? Een optrekje vol authentieke details, afgemaakt met eikenhouten meubeltjes, gehaakte kleedjes en koperen pannen. Me like!
De filosofie en psychologie van het dwergwonen
Interessant vind ik de gedachten die schuil gaan achter het fenomeen dwergwonen. De hedendaagse David en Lisa willen geen gevangene zijn van een hypotheek en spullen. Je moet al die kamers immers ook schoon houden. Maandelijks de kristallen glazen poleren, waar je alleen met kerstmis uit drinkt. Wekelijks de porseleinen poesjes in de vensterbank afstoffen, die eindeloos verveeld naar buiten staren.
Door voor een dwergwoning te kiezen, winnen de moderne David en Lisa tijd, geld, ruimte en verkleinen ze hun voetstap op de wereld. Want tiny housing is ecologisch verantwoord. Door de beperkte ruimte gebruik je bijvoorbeeld veel minder gas en elektra. Daarnaast zijn de woonlasten voor een woning van 12m2 uiteraard beduidend lager dan voor een huis van 120m2. Vooral als je niet in grootstedelijk gebied gaat wonen, maar net als old skool David en Lisa kiest voor landelijkheid.
Stel je eens voor: het geld dat je uitspaart aan woonlasten en energie, kun je omzetten in tijd. Tijd die je niet langer hoeft te werken voor je hypotheek. Eindelijk kan ik dat boek gaan schrijven, hortensia's kweken en Wordfeud-master worden!
Ik zie al voor me. Jeroen, Bee, Fredje en ik gezellig in een dwergwoning. 's Ochtends schuif ik de geblokte gordijntjes van de bedstede annex kledingkast open. Als ik me uitrek, bevindt mijn arm zich ruimtetechnisch in het keukengedeelte. Vanuit bed kan ik meteen de waterkoker aanzetten. Jeroen is aan het werk in de groentetuin achter ons huis. Bee speelt in het gras met twee vrienden; vos en uil uit het nabijgelegen bos. Met de rieten bezem veeg ik fluitend de twee vierkante meter vloer aan die het huis rijk is. Zo, mijn taak zit er weer op vandaag! Op de bank annex peuterbed drink ik thee en kijk mijmerend uit over de velden.
Wat me ook aanspreekt is dat je, door kleiner te gaan wonen, anders met je bezittingen moet omgaan. Er is alleen plek voor de paar mooiste boeken. Wees welkom Gebroeders Leeuwenhart. Tot ziens alle delen Game of thrones (van Jeroen). De kleine ruimte dwingt voortdurend tot keuzes. Bijvoorbeeld welke lamp je wegdoet als je dat leuke bloemetjeslampje bij de Hema aanschaft. Spullen nemen bovendien niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk ruimte in. Afstand doen van je bezittingen, levert dus ook nog de nodige geestelijke vrijheid op. Gekkigheid!
De toekomstige buurvrouw van David & Lisa
Oké oké, ik weet ook dat zo'n droom een ietsiepietsie uit de bocht giert. Er zijn inderdaad enkele praktische uitdagingen aan dwergwonen. Want waar rond Utrecht kun je een paar hectare goedkope bosgrond kopen? Waar laat je een bad in een woning van 12m2? Bovendien blijkt dat tiny houses in Nederland verboden zijn. Vanwege allerlei wet- en regelgeving moet een huis in Nederland tenminste ca. 30m2 groot zijn. (Kuch, typisch..) Dus even terug met twee voeten op aarde.
Nee, er ligt dus nog geen koopcontract. We wonen voorlopig prima in ons huis van (krap) 75m2 (sommigen vinden dat wij al aan tiny housing doen). Maar bij het nadenken over de volgende stap heeft de gedachte "minder is het nieuwe meer" wel wortel geschoten. Ik denk dat ik mijn zoekopdracht op Funda maar eens wijzig in huizen kleiner dan 75m2. Als ik weer de hele avond ga verdwalen op Funda, dan zorg ik dat dit tussen kleine huisjes in het bos zal zijn. Kijken of er bij David en Lisa in de wijk toevallig iets betaalbaars vrij komt.
Afbeelding via Pinterest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten