Ik werk dus ik besta

Ik las een artikel in Flow. In plaats dat ik in een ik-wil-op-een-boerderijtje-wonen-en-schaapjes-vilten stemming belandde, raakte ik geïrriteerd.

Het artikel gaat over de zoektocht naar een goede balans tussen werk en privé. Oké, zover nog niets om op tegen te zijn. Maar volgens het artikel proberen we te hard om werk en privé te scheiden. 'Geef dat gevecht op en mix werk en privé door elkaar' staat er. 

Spelen met een aardappelschilmesje

 













Een moeder uit Bilthoven vertelde me dat haar dochter van zes jaar dacht dat een flatgebouw een huis was voor één persoon.

Een vader, eveneens uit Bilthoven, vertelde me over zijn dochter van acht jaar die was gaan spelen bij een vriendinnetje in een rijtjeshuis. Gechoqueerd kwam ze thuis: ‘pappa, het is zo’n klein huis’, had ze gezegd ‘ze hebben maar drie slaapkamers.’ Haar vriendinnetje moest een slaapkamer met haar zusje délen. Drama!

Een dag als drugsverslaafde

Vandaag ben ik een dag  “cliënt” op Lievegoed Ravenswoud, het introductiecentrum verslavingszorg van mijn werk. 

Deze locatie ligt ver weg van alles. Fileloos is het bijna twee uur rijden vanaf Utrecht. Zo ver weg dat mijn telefoon geen bereik meer heeft. Zo ver dat 3FM me in de steek laat. Deze middle of nowhere heeft een reden. Ver en verstoken van de verleidingen in de eigen omgeving, kunnen cliënten hier tot rust komen.