Mijn reserveleven

Ik lig te suffen op de bank. M'n vermoeide vinger aait de iPad. Al ruim een uur ben ik verdwaald op Facebook. Via via via ben ik op het profiel beland van een andere Sanne.

Reeds na een halve minuut rond loeren op haar Facebookpagina, vind ik Sanne leuk en irritant tegelijk. Alleen al omdat ze haar profiel niet heeft afgeschermd zodat ik ongegeneerd in haar leven kan kijken. Zo te zien heeft ze een ge-wel-dig leven.

Crea-Sanne
Ik denk dat ze ongeveer van mijn leeftijd is. Maar dan zonder wallen, kind en hypotheek. Wel delen we een kattenliefde.

Sanne woont in Amsterdam. Ze heeft donkerblond, krullend haar. Geen echte krul-krullen, maar zo’n wilde slag, waarvan ik al m'n hele leven hoop dat ik er op een morgen spontaan mee wakker word. Grote bruine ogen lachen, lonken en knipogen in de lens.

Ze gaat vaak naar festivals. Niet de grote natuurlijk, maar de onbekende die pas over een paar jaar helemaal hip zullen zijn. Op elke foto draagt ze de meest fantastische jurkjes, jasjes en hoeden. Ik verdenk haar ervan dat ze haar kleding zelf maakt. Op een naaimachine in haar kleine studiootje in de Pijp, waar ze ongetwijfeld woont.

Ze is sowieso een creatieveling. Waarschijnlijk schrijft en illustreert ze kinderboeken, heeft ze parttime samen met een vriendin een vintage interieurwinkeltje aan een van de grachten en zet ze zich belangeloos in voor de voedselbank. Om nog maar niet te spreken van de succesvolle blog waar ze iedere paar dagen een origineel en gevat artikel op post.

Uitdagend staat Sanne op foto’s, met een zelfvertrouwen dat ik nooit weet te vinden als de camera op mij gericht wordt. Ze neemt gekke poses aan. Helrood gestifte lippen waarmee ze me op iedere foto mysterieus toelacht. Alsof zij iets weet wat ik niet weet. Het geheim van een ge-wel-dig leven.

Sanne heeft maar liefst 736 Facebook-vrienden. Dat kan natuurlijk niet anders als je zo'n leuk leven leidt. Een van die Facebook-vriendinnen is een andere Sanne. En zo beland ik in de wereld van de volgende Sanne.

Wereldse Sanne
Deze Sanne is eveneens niet schuw om haar bruisende leven met iedereen te delen. Zelf zou ik vast ook niet digitaal verlegen zijn als ik zo'n bruisend leven leidde.

Ze woont, zo te zien, overal en nergens ter wereld. Haar huid is altijd bruin met sproetjes omdat ze nooit lang geleden op reis was. Op de ene foto bevindt ze zich ergens in een Arabisch land. Ze draagt een simpel hemdje en zo’n drollenvanger die mij altijd belachelijk staat, maar deze Sanne juist een wereldse flair geeft.

'Woohoo, vanavond lekker sushi met Xiao Lin en Zhiang Yin Shi in #Nara #Honshu #Japan', juicht ze op een volgende foto. Xiao en Zhiang zwaaien om het hardst naar de lens. Dan weer een selfie met een groep backpackers in Peru in gezamenlijke omarming met een lama. Iedereen heeft het enorm naar de zin, zelfs de lama.

Als Sanne niet ver op reis is, maakt ze stedentrips. Ontmoet ze #FacebookFriends4Life die haar waarschijnlijk in één nacht het authentieke leven laten ervaren in Madrid, Brugge of Vladivostok. En daarna nog jarenlang haar uitgaansfoto's van waar-dan-ook liken en commentaar posten als: 'Wow, remembers me of our great night out in Rome. Miss U, come back soon!'

Gadver! Het is dat ik Sannes in het algemeen een warm hart toedraag, maar anders zou ik ze bijna irritant vinden. Hún leven is natuurlijk veel te leuk en te vol om uren op Facebook te verliezen loerend naar foto's van Sannes die ze niet kennen. Met hun geweldige leventjes die ze zo perfect etaleren. Zelfs hun ruim vijftienhonderd Facebook-vrienden zijn stuk voor stuk aantrekkelijk.

Sanne-op-de-bank
Ik klik Facebook weg en keer terug naar de Echte Wereld. Ik heb genoeg gezien. Alsof ik naar alter ego’s kijk die mijn reservelevens leven. Of leef ik een reservevariant?

Want deze Sanne ligt al weken om half negen 's avonds uitgeteld in bed. Op vrije dagen doe ik mee met Bee z'n middagslaapje. Rust ik uit van het moe zijn. Op werkdagen werk ik handenvol drop en Napoleonnetjes naar binnen om kunstmatig levensenergie op te wekken. (En ja, ik weet dat je daar op de lange termijn alleen maar vermoeider van wordt, maar lekker boeiend want ik heb er trek in.)

Ik lig voor pampus op de bank. Met lucifers tussen mijn oogleden kijk ik tv. 'Ga toch naar bed', zegt Jeroen. 'Nee!' zucht ik chagrijnig, 'ik ga niet slapen, ik probeer een leven te hebben'. Hij schudt meewarig z'n hoofd. 'Je kijkt Gossip Girl, niet bepaald de definitie van groots en meeslepend leven.' Ik krijg spontaan zin om de afstandsbediening naar z'n hoofd te gooien. Maar helaas, ik ben te moe om m'n arm op te tillen. 

Dubbel-leven
'Het is even wat het is', zegt Jeroen.'Nee, ik wil óók gewoon een leven', brom ik. ‘Er zijn hónderden andere Sannes die op dit moment wél een leven leiden. Tenminste twee Sannes waarvan ik het weet.' Jij hebt ook een leven', zegt Jeroen. Hij glimlacht lief naar me. 'Op dit moment heb je zelfs twee levens.'

Ik leg een hand op m’n buik die al dikker begint te worden. Onder mijn navel voel ik een klein schopje ter bevestiging. En dan moet ik toch ook glimlachen. Niet eens een vermoeide reserve-glimlach, maar een echte, welgemeende. 'Ach ja, ik leef momenteel voor twee!'