De Rechter oordeelt

In mijn achterhoofd woont een stem die ik de Rechter noem. De Rechter is een lange dunne man met een grote zwarte toga. Hij heeft een vale witte huid, kleurloze lippen en een immer misprijzende trek om zijn mond. Vanzelfsprekend lacht hij nooit.

De Rechter is kritisch op alles wat ik doe. Als ik voor mijn gevoel een goed communicatieplan heb gemaakt bij een project. Dan oordeelt de rechter: 'Afgewezen! Je hebt hier en hier niet aan gedacht. En je hebt die en die collega niet betrokken. Er zal geen draagvlak zijn. Niemand zit te wachten op een papieren oplossing.' 

Hij vond het lange tijd ook geen goed idee dat ik ging bloggen. 'Wie zit er nou te wachten op jouw huis-tuin-en-keuken-verhaaltjes? Vind je jezelf zo belangrijk dat je een plek op het internet claimt? Wat zullen andere mensen niet denken? Nee meisje, doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.'

Hij houdt van controle en perfectionisme. Ik vind de Rechter niet aardig. Maar dat zal hem een zorg zijn.

Als ik een goede bui heb, steek ik mijn middelvinger naar hem op. Maar als ik moe ben, of ongesteld, of het regent en er is file, dan luister ik ongewild toch naar de Rechter. De onaardige dingen die hij zegt krijgen een plekje in mijn hoofd, zonder dat ik er verder over na denk.

De Rechter is als een vervelende buurman die niets anders te doen heeft dan zeuren over ieder plantje en polletje gras in je voortuin. Hij zit voor het raam met een houten stok in zijn hand. Daarmee tikt hij ongeduldig tegen het glas wanneer hij de gang van zaken afkeurt. Vrij vaak dus. 

De Rechter en ik hebben een lange historie samen. Ik weet niet precies wanneer hij bij mij is komen wonen. Het lijkt alsof hij er altijd al was. Soms is hij weken op vakantie. Misschien heeft hij ergens een tweede huis. Valt hij in de tussentijd iemand anders lastig. Maar vroeg of laat keert hij altijd weer terug.

Maar nu is er Bee. Bee die als Bambi op z'n mollige beentjes wiebelt. Hij zet zijn ene voet voorzichtig voor de andere. Twee stapjes. Alleen en zonder vasthouden. Hij glundert. Geeft zichzelf een staande ovatie. 

Hij is nog ongegeneerd trots op zichzelf. Ik wil dat hij dat vasthoudt. Ik wil niet dat een zuur familielid van de Rechter op een keer zitting in zijn hoofd neemt. Maar hoe leer ik Bee om trots te zijn op zichzelf? Niet alleen door trots op hem te zijn, maar vooral door het goede voorbeeld te geven. Dus trots te zijn op mezelf. Maar daar ben ik niet zo goed in.

Trots en de Rechter gaan niet samen. Dat is een ding dat zeker is. De Rechter bestempelt trots als 'abject en infaam'. Trots is arrogantie en ijdelheid verhuld in een jasje van pauwenveren.

'Ik heb je veel gebracht', zegt de Rechter. 'Dankzij mij ben je bescheiden. Sta je met twee benen op de grond. Steekt je hoofd niet boven het maaiveld uit. Nederlanders houden niet van teveel zelfvertrouwen. Wil je soms een kapsonestrut worden?'

Ik steek mijn middelvinger maar weer eens naar hem op. Zelfs allebei dit keer. Ik besluit dat de tijd rijp is voor de Rechter om met pensioen te gaan. Geen idee hoe ik hem zover ga krijgen, maar dat is de volgende stap. Een stapje per keer. En steeds applaudisseren voor mezelf.


** Woont er in jouw achterhoofd ook een Rechter? **

Bron afbeelding: Disney.wikia.com