Lieve Hanna

 Jaaa! Ik heb een date met Hanna Bervoets. We hebben afgesproken in de Rode Hoed in Amsterdam. Ze vertelt me dan over haar nieuwe boek dat nog niemand gelezen heeft. Maar ik straks wel. Want ze stuurt haar boek alvast naar me op.

Naar MIJ! Haar grootste fan. Ik heb geen poster hangen hoor. Zo'n triest figuur ben ik niet. Ik ben sowieso nooit uitbundig in mijn fanheid. De laatste keer dat ik fan was, was op mijn vijftiende. Ik zwijmelde over Brad Pitt. Plakte Hitkrant-foto's van hem in mijn agenda. Dagdroomde dat hij voor mij zou vallen als hij toevallig in Nijmegen was. Ik ben trouwens niet op zo'n manier fan van Hanna hoor. Dat zou raar zijn. Oppervlakkig. 



Ik volg Hanna al een tijd. Eerst haar boeken, toen haar columns en sinds enige tijd ook haar Twitter. Ze is heel gevat. Ook is ze twee jaar jonger dan ik. Net zo oud als mijn broertje. Dat steekt wel een beetje. Als ik lang naar haar geboortejaar op de achterflap staar, voel ik me ingehaald. Mislukt. Mijn eerste boek moet ik nog schrijven. Hanna schreef op haar leeftijd al drie succesvolle boeken. Maar ze zou daar nooit kleinerend over doen, hoor. Dat is niets voor haar. Binnenkort verschijnt haar vierde boek: Efter. De aanleiding van onze op handen zijnde ontmoeting.

Efter gaat over een samenleving waarin verliefdheid wordt beschouwd als psychische aandoening. De medische industrie springt gretig op deze nieuwe diagnose in. Dat vind ik origineel bedacht. 'Leuk onderwerp Hanna', wil ik nonchalant tegen haar zeggen. 'Herkenbaar ook. Ik werk in de medische sector, weet je.' Ik denk dat het aanspreekt, wanneer ik mijn kennis hierover illustreer met een weetje: 'De DSM 5 maakt meer dan 80% van de mensen tot probleemgeval. Bizar toch?' Om vervolgens te verzuchten: 'Aan ziekte en liefde valt nou eenmaal veel geld te verdienen, hè.' Ik moet wel oppassen niet teveel over mezelf door te draven, want dan krijgt ze een verkeerd beeld van me.

We zien elkaar overigens pas op 25 september. Maar ik ben nu al nerveus. Wat zal ik aantrekken? Want Hanna is erg van de mode las ik in een tijdschriftinterview. Wat ga ik zeggen? Het moet wel een beetje intelligent klinken natuurlijk. Niet zoiets als: 'Hanna, waar haal jíj je inspiratie om te schrijven vandaan?' Dat vind ik echt zo'n vraag voor een hipster-boekentrutje.

Ik heb hoge verwachtingen van die avond. Eerlijk gezegd voorvoel ik dat Hanna en ik het goed gaan vinden samen. Niet dat we op slag BFF's worden, hoor. Zo werkt dat niet met vriendschappen zegt Hanna. Maar ik sluit niet uit dat dit in de loop van de avond organisch gaat groeien. 

Hanna en ik hebben zoveel overeenkomsten. Zij heeft ook een hekel aan clowns. We hebben drie gemeenschappelijke Facebookvrienden. Hanna kijkt ook naar Hollands Next Topmodel. Dat vind ik nou zo leuk aan haar. Dat ze én HNTM kijkt én waanzinnige boeken schrijft. Zij maakt schrijvers toegankelijk. Menselijk. Bijna alsof ik er ooit zelf een zou kunnen worden.

Alleen jammer dat er nog 24 anderen aanwezig zijn tijdens mijn persoonlijke ontmoeting met Hanna. Dat leidt zo af. Ze komen ook om over haar nieuwe boek te praten. Maar ik doe net alsof zij er niet zijn. Als iemand begint te praten, geef ik snel de schaal bitterballen door om de focus te verleggen. En ik rol met m'n ogen naar Hanna. Zo van...'nee hè, heb je weer zo'n typisch hipster-boekentrutje.' Ik denk dat ze met haar ogen terugrolt. Zo van...'ja, ik weet het. Hou vol! Na dit uur kunnen we eindelijk met een cocktail de dansvloer op. Ouwehoeren.' Zo zal ze zijn. Lieve Hanna.


**25 september: Leesclub met Hanna Bervoets. Georganiseerd door Das Mag**

Jij had er ook bij willen zijn hè? Helaas. Er zijn geen kaartjes meer. Maar ik zal Hanna de groetjes van je doen. 
Doeiii!

PS. De foto heb ik geleend van de Facebook van Hanna. Gezien onze toekomstige vriendschap denk ik dat ze dat wel oké vindt.