Jeroen en ik houden allebei van kamperen. Wij zijn van die mensen die op vakantie heimelijk afritsbroeken, wijde fleecevesten van 200 euro en Teva's dragen. We verzamelen allerlei geavanceerd outdoorspul, zetten onze tent met futuristische luifel op en...doen dan helemaal niets meer. De activiteitenkalender van onze kampeervakanties is overzichtelijk: stapels boeken lezen, luieren, slapen, naar het campingwinkeltje om chili con carne te halen voor op ons butagasje en dan weer snel naar de tent om te lezen. Feitelijk hebben we die Teva's niet eens nodig.
Eigenwijs
Menigeen heeft ons vooraf gewaarschuwd. Zowel ervaringsdeskundigen als doemdenkers. 'Met een dreumes in een tent? Zou je niet beter een stacaravan huren?' Of enkel: 'Goh, dapper..' en daarna een veelbetekenende stilte.
Tja, wij zijn eigenwijs. Het type ouders dat graag zelf in zeven sloten loopt. 'Overal ter wereld slapen kinderen in een tent', zeiden we tegen elkaar. 'Maarreh...jullie hebben toch zo'n verwend westers kind dat een Eigen Kamer heeft ter grootte van een gemiddelde hut in Afrika? Een Eigen Bed met een Comfortabele Matras? Die wil helemaal niet back to basic.' 'Nou ja, misschien. Zie het als een stukje opvoeding. Horizonverbreding. Daar kun je toch niet vroeg genoeg mee beginnen? Die van ons moet het heus wel zes dagen in een tent kunnen volhouden.'
Niet dus.
"Relaxi"
Het begon veelbelovend. De camping waar we geboekt hadden heet "Camping Relaxi". Een sympathiek thema voor onze minivakantie. "Relaxi" blijkt echter geen automatische belofte, maar iets waar je hard voor moet werken.
Bee was de eerste uren euforisch toen bleek dat wij ineens ook de halve dag op handen en voeten rond kropen, net als hij. Maar tegen bedtijd was de lol er af en veranderde hij in een jengelende, schreeuwende dreumes.
Een dreumes die uit zijn doen raakt omdat hij niet thuis is. Een dreumes die niet kan slapen in een tentje omdat het te licht is. Te warm. Te lawaaierig. Te anders. Een dreumes die ineens niets meer wil eten behalve aardbeien en croissants. Die weigert op zijn campingstoeltje te blijven zitten tijdens de maaltijd. Die zijn volle bord chili con carne van het tafeltje veegt. Een dreumes die de Hele Dag aandacht opeist.
"Ons terroristje" noemden we hem deze vakantie.
Menigeen heeft ons vooraf gewaarschuwd. Zowel ervaringsdeskundigen als doemdenkers. 'Met een dreumes in een tent? Zou je niet beter een stacaravan huren?' Of enkel: 'Goh, dapper..' en daarna een veelbetekenende stilte.
Tja, wij zijn eigenwijs. Het type ouders dat graag zelf in zeven sloten loopt. 'Overal ter wereld slapen kinderen in een tent', zeiden we tegen elkaar. 'Maarreh...jullie hebben toch zo'n verwend westers kind dat een Eigen Kamer heeft ter grootte van een gemiddelde hut in Afrika? Een Eigen Bed met een Comfortabele Matras? Die wil helemaal niet back to basic.' 'Nou ja, misschien. Zie het als een stukje opvoeding. Horizonverbreding. Daar kun je toch niet vroeg genoeg mee beginnen? Die van ons moet het heus wel zes dagen in een tent kunnen volhouden.'
Niet dus.
"Relaxi"
Het begon veelbelovend. De camping waar we geboekt hadden heet "Camping Relaxi". Een sympathiek thema voor onze minivakantie. "Relaxi" blijkt echter geen automatische belofte, maar iets waar je hard voor moet werken.
Bee was de eerste uren euforisch toen bleek dat wij ineens ook de halve dag op handen en voeten rond kropen, net als hij. Maar tegen bedtijd was de lol er af en veranderde hij in een jengelende, schreeuwende dreumes.
Een dreumes die uit zijn doen raakt omdat hij niet thuis is. Een dreumes die niet kan slapen in een tentje omdat het te licht is. Te warm. Te lawaaierig. Te anders. Een dreumes die ineens niets meer wil eten behalve aardbeien en croissants. Die weigert op zijn campingstoeltje te blijven zitten tijdens de maaltijd. Die zijn volle bord chili con carne van het tafeltje veegt. Een dreumes die de Hele Dag aandacht opeist.
"Ons terroristje" noemden we hem deze vakantie.
De Teva's komen goed van pas aangezien we voortdurend achter Bee aan moeten lopen. Aan het eind van de week zijn we vermoeider dan toen we vertrokken. We besluiten na vijf dagen om de boel weer in te pakken en naar huis te gaan. Om bij te komen.
Eigenwijzer
Dus. Voortaan op vakantie in een huisje met een Eigen Kamer voor Bee? Ik denk het niet. Tussen onze dikke wallen door, zien we nog steeds de charme van het kamperen.
We zagen ook dat het makkelijker wordt naarmate dreumessen veranderen in peuters, kleuters en ouder. 'Wij kijken met plezier naar jullie,' zeiden onze campingoverburen met een mengeling van medeleven en leedvermaak. 'De gedachte dat wij inmiddels uit die intensieve fase zijn. Heerlijk!' Hun kinderen zijn kleuter-af. Ze kunnen zichzelf vermaken. Zichzelf aankleden. Zelf eten. Zichzelf insmeren met zonnebrand. Onze campingoverburen zitten een groot deel van de dag voor de tent te lezen. Zij wel.
Bovendien blijkt schreeuwen sociaal geaccepteerd gedrag op de familiecamping. Op dag 1 keken wij nog angstvallig rond of we niemand tot last waren met Bees gekrijs. Op dag 2 merkten we dat men het gejengel van Bee vooral schattig vindt. Hoe ouder de kinderen, hoe meer decibel ze produceren. 'Ik haat jullie! Rotpappa en -mamma. Jullie houden helemaal niet van mij', klinkt het krijsend over het campingterrein. Schreeuwtechnisch is Bee nog maar een laf dreumesje.
Outdoor 2.0
We zetten dus door. Maar een volgende keer bewapend met nóg geavanceerder outdoorspul. Eenmaal thuis duikt Jeroen meteen het internet op en vindt een katoenen tent met meerdere slaapcompartimenten die even duur is als een weekje Landal Greenparks in het hoogseizoen. Maar dan heb je ook wat, verzekert hij mij. 'Katoen ademt veel beter en is daardoor minder warm en tevens donkerder. Dan kan Bee veel lekkerder slapen. En wij ook!'
We doen er meteen een paar mini-Teva's bij voor Bee. Volgend jaar kan hij lopen en dan kan hij chili con carne voor ons halen bij de campingwinkel.
hahah wat een heerlijk vermakelijk stukje!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk gaat het een volgende keer beter. Dan is Bee ook al wat ouder :)
Lol! Gewoon volhouden! Een huisje geeft ook geen garantie op succes.
BeantwoordenVerwijderenIk herken me nogal in je verhaal, reden ook waarom mijn partner en ik besloten het echte kamperen met onze drie kleintjes nog enkele jaren uit te stellen. Tegenwoordig kiezen wij daarom altijd voor een kampeerboerderij, misschien ook een leuk alternatief voor jullie?
BeantwoordenVerwijderenGeweldig stuk :) Ik kwam het tegen zoekende naar tips om te kamperen met een dreumes. Dat is dus na de 2 eerste pogingen haha Eerste keer was hij 6 maanden, dus nog wel veel werk mee maar hij kon wel vrolijk spelen nog in een (grote) box in de voortent. En onlangs als hij 15 maanden was, een heel intensieve dreumes die uit de voortent ontsnapt, uit zijn eetstoel riempjes raakt en echt overal aan kan (zucht). Vorige keer heb ik nog wat kunnen lezen toen hij 6 maanden was, maar deze keer echt niet lol. En tijdens zijn middag dut, moet je dan natuurlijk nog afwassen en rondschieten dus die "pauze" is er ook aan voor de moeite :) Maar toch gaan we in juli gewoon opnieuw hoor :) Teva's en al. En misschien in september nog eens. Het zal wel makkelijker worden met de jaren natuurlijk :) Vooral aankomen en vertrekken vond ik moeilijk. Zoveel te doen en dan nog een ondeugende dreumes om in de gaten te houden. Ik had een pop-up base seconds tent opgezet waar hij in mocht spelen terwijl wij opruimden. Spelen werd zeuren want hij wou erbij zijn natuurlijk, maar goed, hij zat er veilig in :D En het ging even niet anders. Volgende keer beter denk ik dan maar ;)
BeantwoordenVerwijderen