De kosmische invloed van een oranje string

Ik heb zo mijn eigenaardigheden. Als ik bijvoorbeeld een rode Suzuki Swift zie rijden, is dat een teken dat het een goede dag gaat zijn. Een witte of blauwe of welke andere kleur is ook oké, maar de rode is het summum. Tenzij ik de rode én nog meerdere kleuren Suzuki Swifts zie rijden, dan heb ik echt een topdag.

Dit onschuldige bijgeloof neemt tijdens het WK wel wat neurotische vormen aan. Zo moet ik een slecht voorgevoel hebben voorafgaand aan de wedstrijd. Want als ik een goed voorgevoel heb dan komt het niet goed. Logisch toch? 


 Dat ging tegen Costa Rica dus bijna mis, want daar had ik de heimelijke overtuiging dat "we" ze wel even zouden kloppen. Ook al zei ik tegen mezelf 'denk negatief!' en 'het glas is half leeg'. Toch had ik er stiekem vertrouwen in. Een funeste hoogmoedigheid die ons bijna duur kwam staan. 

Mijn reserve oranjepetje doneerde ik doelbewust aan een meisje met alleen een oranje loom-bandje. Een niet geheel belangeloze daad, want hiermee hoopte ik karma-punten te scoren voor het Nederlands elftal. Tijdens de strafschoppen tegen Costa Rica beloofde ik God zelfs het volgende: 'als U bestaat en U laat Nederland winnen dan ga ik deze hele week supergoed het huis opruimen.' Dat leek me een offer He can't refuse. 

Middeleeuwse rituelen
Tot mijn genoegen ben ik bij lange na niet de enige te zijn die met middeleeuwse rituelen van bijgeloof geluk probeert af te dwingen. 

Ik leun tegen de bar bij Lijn 4 op de Twijnstraat. De wedstrijd Nederland-Costa Rica staat op het punt van beginnen. Een oranje leeuw buigt over me heen om zes bier te bestellen. 'Wat zie jij er aaibaar uit', zeg ik, want ik heb een zwak voor katachtigen. Een grote grijns verschijnt tussen zijn manen. 'Ja, goed hè', zegt hij. 'Ik draag 'm sinds de eerste wedstrijd toen we onverwacht zo schandalig wonnen van Spanje. Nu moet ik 'm iedere wedstrijd aan, want dat brengt geluk.' Ik ben stiekem blij dat ik hem niet geaaid heb, want het oranje pak ziet er bij tweede aanblik nogal schmutzig bruin uit. 

Als ik me omdraai, val ik in een gesprek tussen Mariëlle en Margot. 'Mijn ritueel is dat ik gin tonic drink als het moeizaam gaat', aldus Mariëlle. 'Dat was een tip van mijn collega. Tegen Mexico hebben we ter support in de 80e minuut gin tonic besteld en BAM vlak daarna werd er gescoord.' Margot knikt driftig uit herkenning. 'Bij mij werkt het als ik naar de wc ga. Als ik ga, wordt er steevast gescoord. Maar ik moet wel echt móéten, want anders werkt het natuurlijk niet.' Om de kosmische invloed te vergroten, draagt ze bovendien iedere wedstrijd een oranje string met een strikje in de kleuren van de Nederlandse vlag.

Bijgeloof in WK-tijden
Tijdens een WK gelden er andere maatschappelijke normen. In het dagelijks leven scharen we dit soort gedachten onder een milde vorm van dwangneurose. In WK-tijden mag je echter fier je bijdrage claimen aan het succes van het Nederlands elftal. Prachtig vind ik dat, hoe tolerant we zijn in WK-tijd. Je bent geen neuroot maar een teamlid. Zolang we aan de winnende hand zijn natuurlijk. Daarna ben je gewoon weer een malloot of een Jomanda.

Ook vind ik het een opluchting dat het welslagen van Oranje dus niet alleen in mijn handen ligt. Dat er veel meer Nederlanders hun kosmische invloed aanwenden om "onze jongens" te steunen. Dat is voor een perfectionist zoals ik een verademing. Wat overigens niet betekent dat ik nu rustig achterover kan leunen. De kosmos laat zich niet zo maar dwingen. Bovendien heb ik nog wat goed te maken, want ik ben mijn afspraak met God over het huishouden niet nagekomen. Ik hoop dus dat ik woensdag een rode Suzuki Swift zie rijden!

Heb jij nog bijgelovige rituelen die ons gaan helpen om de volgende wedstrijd te winnen?


Lees meer over het WK: uiterst populaire WK-actie van Mompelend Musje en de NS