Moeke, MILF & Me

Het is zo'n dag. 

Moeke 
Het is spitsuur. Ik sta achter in de rij bij het kinderdagverblijf van Bee. Vooraan staat zij. Uitgebreid neemt ze de tijd om ieder woord, iedere traan, iedere drol van haar zoon te bespreken en langs haar opvoedlat te leggen. Dat achter haar de rij aan wachtende ouders groeit, interesseert haar niet. 


Ik bestudeer haar korte praktische kapsel. Haar seksloze, ergonomische laarsjes. Ze neemt de leidster nog een keer mee in de handleiding van haar unieke dreumes. Na wat een eeuwigheid lijkt, vertrekt ze eindelijk met haar kind. Buiten, recht voor de deur, staat haar de bakfiets waar ik bij binnenkomst al overheen moest klimmen.


Zij is een typische "Moeke". Zij kent maar één rol: die van moeder. Haar rollen als geliefde, werknemer en vriendin zijn slechts bijrollen. Zelfopoffering en pragmatiek zijn kenmerkend voor haar: ‘Ik zou wel anders willen…maar voor de kinderen is het zo beter’. Na de geboorte verruilt zij haar lange lokken voor een pittige, korte coupe. De Moeke vindt het na tien maanden nog steeds moeilijk afscheid te nemen van haar zwangerschapsmaillot. De make-up ligt uit te drogen achterin het badkamerkastje.
Het moeder-aura van deze vrouw is verstikkend. Zij is moeder in iedere vezel van haar lichaam, in ieder kledingstuk dat ze draagt. Pas als zij en haar bakfiets weg zijn, kan ik weer enigszins ademhalen. Ze maakt me bewust van alles wat ik als moeder niet wil zijn.

MILF
Als ik thuis m'n fiets parkeer, zie ik onze overbuurvrouw. Ze zet haar twee zoontjes op de fiets. Vanaf de overkant van de straat lacht ze naar me. Ze ziet er niet uit alsof ze er al een werkdag op heeft zitten. Als je haar figuurtje ziet, denk je dat ze halverwege de twintig is. Ze draagt hoge hakken, fladderende designerjurkjes. Een kapsel dat pas zomer 2015 bij het grote publiek in zwang komt. En oké, ze had een bakfiets, maar die is gejat. Dus nu heeft ze een hippe omafiets met twee fietsstoeltjes.

Mijn overbuurvrouw kwalificeer ik als het type MILF (Mom I’d Like to Fuck). Zij heeft het tot een kunst verheven om er uit te zien alsof ze nog nooit een kind heeft gebaard. Dat ze bij de kassa zeggen: ‘Néé echt, is dat jouw dochter?’ Zij besteedt veel tijd aan haar presentatie. Haar uiterlijk heeft een gestileerde nonchalance. De MILF ziet er uit alsof ze zo uit bed is gerold met die donkerroze glanzende lippen. Alsof haar ranke lijf een gift van de natuur is in plaats van het resultaat van een flinke workout op de sportschool.

Ze zwaait en rijdt weg met wapperende haren en wapperende jaspanden. Alsof je verdraaid naar het einde van een filmscène kijkt. Pas als ze weg is, kan ik weer enigszins ademhalen. Naast haar voel ik me altijd een beetje een slonsje. Valt het me ineens op dat mijn vest best wel pillig is. Dat een vest sowieso een suf kledingstuk is dat niet de beste kanten van mijn lichaam accentueert. Dat mijn lichaam ook niet als elastiek weer is teruggeveerd na de bevalling en dat er anderhalf jaar na dato nog wel wat pondjes vanaf kunnen.

Me
Ik gooi de voordeur dicht en laat de buitenwereld buiten. Trek mijn ouwe sloffen aan en plof op de bank. Ik ben even helemaal klaar met al die moeders die me bewust maken van het type moeder dat ik ben.

'Mamma', zegt Bee, 'mááámmaaa'. Hij duwt een prentenboek in mijn handen en klimt op schoot. 'Mamma, voorlezen.' Hij krult zich op op mijn schoot, stopt zijn duim in zijn mond en kriebelt met zijn andere hand op mijn arm. Het maakt hem allemaal niets uit. Hij kent nog maar één soort moeder en die vindt hij de liefste en leukste van de wereld. Mij. 


photo credit: las - initially via photopin cc