Hoe ik probeerde niet cliché te worden...

Toen ik zwanger was van Bee, nam ik mij plechtig één ding voor: ik zou niet aan al die clichés meedoen die aan het ouderschap kleven. Dat ik daarmee meteen mijn eerste cliché tot een feit maakte, realiseerde ik me pas later. Toen het allemaal te laat was.

Sterven bij Zaltbommel

Ik heb een haat-liefde verhouding met de auto. Liefde omdat hij altijd trouw voor de deur op me staat te wachten en me op elk willekeurig tijdstip waar dan ook naar toe brengt. Liefde omdat hij Bees hoeveelheid aan luiers, doekjes, speelgoed en andere zooi zonder mopperen vervoert terwijl ik dit in het openbaar vervoer alleen met veel gechaggerijn kan. Liefde ook omdat je potentieel ieder moment spontaan in de auto kunt stappen om naar Parijs te rijden. 

'Ik kom uit Amsterdaham'

Enige tijd terug was ik op een feestje in Amsterdam. Ik sprak met een leuke meid van wie net de relatie uit was. ‘Ik ga terug naar Meppel’, fluisterde ze. Ik dacht dat haar zachte stem voortkwam uit emotie en knikte begrijpend. ‘Mijn ouders en wat vrienden wonen daar. En je vindt er goedkoper een huis’, zei ze verontschuldigd. ‘Dat kan ik me goed voorstellen’, antwoordde ik. ‘Echt?’ Verbaasd keek ze me aan. Uit opluchting steeg haar stemgeluid ettelijke decibellen: ‘Je komt zeker niet uit Amsterdam hè?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Chill. Dan kan ik dus gewoon vertellen hoeveel ZIN ik heb om naar Meppel te verhuizen. Ik moet me zo verontschuldigen tegenover iedereen uit Amsterdam. Ze denken dat ik gek ben. Beter een bezemkast in de Bijlmer dan terug naar Meppel luidt het credo.’

Geitenwollen sokken van Vanilia

Heb je je geitenwollen sokken gewassen en gestreken? Altijd leuk als je vrienden meeleven met je nieuwe baan. Vandaag begin ik bij Lievegoed, een antroposofische zorgorganisatie. Wat is antroposofische zorg?’ vraagt iedereen. Dat weet ik ook niet, maar ik ga het ontdekken.