'Ik kom uit Amsterdaham'

Enige tijd terug was ik op een feestje in Amsterdam. Ik sprak met een leuke meid van wie net de relatie uit was. ‘Ik ga terug naar Meppel’, fluisterde ze. Ik dacht dat haar zachte stem voortkwam uit emotie en knikte begrijpend. ‘Mijn ouders en wat vrienden wonen daar. En je vindt er goedkoper een huis’, zei ze verontschuldigd. ‘Dat kan ik me goed voorstellen’, antwoordde ik. ‘Echt?’ Verbaasd keek ze me aan. Uit opluchting steeg haar stemgeluid ettelijke decibellen: ‘Je komt zeker niet uit Amsterdam hè?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Chill. Dan kan ik dus gewoon vertellen hoeveel ZIN ik heb om naar Meppel te verhuizen. Ik moet me zo verontschuldigen tegenover iedereen uit Amsterdam. Ze denken dat ik gek ben. Beter een bezemkast in de Bijlmer dan terug naar Meppel luidt het credo.’

Een herkenbaar verhaal. Toen Jeroen vanuit Amsterdam naar Utrecht verhuisde, keken vrienden en collega’s uit Amsterdam hem ook ineens met zo’n serieuze blik aan die je normaliter bewaart voor slecht nieuws gesprekken en crematies. ‘Vind je dat niet erg?’ vroegen ze. Of ronduit: ‘Wat bezielt je?’ Tja, wat bezielde ons? We hebben overwogen om een huis in Amsterdam te kopen. Helaas konden we ons alleen een muffig appartement van krap 60m2 veroorloven met uitzicht op de ring. Voor datzelfde geld had je in Utrecht een huis. Met een eigen dak. En een eigen tuin. Dat vind ik persoonlijk een pluspunt aan Utrecht. En Jeroen ook. Daarom is hij afgedaald van 020 naar 030.

Laatste voorbeeld om te laten zien dat zelfs buiten de stadsmuren het paradijselijk Amsterdam bejubeld wordt door een enkele missionaris. Onlangs was er een ouderavond op het kinderdagverblijf van Bee. Een moeder nam de gelegenheid te baat het kinderdagverblijf eens in zijn ware aard te tonen. 'Ik kom uit Amsterdaham. En daar waren we echt verlíéfd op de leidsters. Dat gevoel hebben we hier helemaal niet.' Een stilte daalde neer over het kinderdagverblijf. Want ja, ze komt uit Amsterdaham en snoerde ons, provinciaaltjes, daarmee allemaal de mond.

Predicaat van tofheid

Driemaal recht is scheepsrecht. Het gaat hier duidelijk niet om een incident. Het moge duidelijk zijn: ik verwonder mij! Waar komt dat hoofdstedelijk chauvinisme vandaan? Alsof Amsterdam automatisch een predicaat van tofheid met zich meebrengt. Maar waarom? Wat heeft Amsterdam wat Den Haag, Utrecht of Groningen niet heeft? Even voor de duidelijkheid, ik vind Amsterdam ook een leuke stad hoor. Wel wat veel toeristen en duiven, maar zo is er op iedere stad wel wat af te dingen. 

Beschouw mij als een leek die zich verdiept in een kleinschalige godsdienst. Mijn verwondering richt zich niet op de stad zelf, maar op het ietwat bezitterige en - ja sorry mensen, ik zeg maar gewoon waar het op staat - snobistische gedrag van sommige inwoners. Ik herhaal: sommige inwoners. Ik bedoel jullie natuurlijk allemaal niet. Ik heb het over Die Anderen die Amsterdam als het alternatieve Jeruzalem zien. Het is niet mijn bedoeling om een wilde kruistocht te beginnen tegen de Amsterdammer in het algemeen. Noch solliciteer ik naar een 020-straatverbod.

Sociologische interesse dus. Ik woon natuurlijk zelf niet in Amsterdam, dus grote kans dat Het Waarom mij daarom ontgaat. Wie maakt mij wijzer, mensen? Waarom is Amsterdam toffer dan andere steden? Als er een bevredigend antwoord komt, begrijp ik het gepoch en gepoeha van sommige inwoners misschien wat beter.

Bron foto: Greg Olsen @Pinterest